|
In de Schellinkhouter Polder kruiste de trambaan de Molentocht met een brug, die hier op de foto van rond 1985 te zien is.
Foto: Geschiedenis Schellinkhout, Gerben Kazimier.
Het stationsgebouw kort na de opening van de lijn op een prentbriefkaart. Helemaal links staat stationschef v.d. Wal met zijn echtgenote en beide dochters. De man met de hoed op is J. Breebaart.
Helemaal links zijn de hekken van de veelading zichtbaar. In 1914 werd er daarnaast ook een loswal aangelegd, zodat fruit per schuit op het station aangeleverd kon worden.
Foto: verzameling D. Egtberts. Namen uit Schellinkhout in oude ansichten door J.J. van der Gulik, 1976.
 |
 |
Rond 1917 werd het station geschilderd door huis- rijtuig- en automobielschilder J. Breebaart en zijn knechten.
Foto: Geschiedenis Schellinkhout. |
Het stationsgebouw in augustus 2007. Afgezien van de begroeiing, enkele grotere ramen en deuren en een klompenhos, geeft de buitenkant nog een aardig beeld van hoe het eruit zag toen de trams nog reden. |
Aan deze zijde kwamen de passagiers naar het stationsgebouw gelopen. Het opschrift op de zijmuur is door de huidige eigenaar weer in ere hersteld.
Uitgerangeerd
Nadat in 1936 de lijn buiten gebruik werd gesteld, kocht de toenmalige gemeente Schellinkhout het stationsgebouw voor een bedrag van ƒ 2900, om het vervolgens als woonhuis te verhuren. Maar na een aantal jaren zag ook de gemeente geen brood meer in het gebouw. Het werd in 1942 bij inschrijving te koop aangeboden. Een van de inschrijvers was de familie Roorda.
Mevrouw G. Roorda-Sluis vertelde in 1991: "Mijn man had al lange tijd een oogje op het gebouw. Ook al vanwege het feit dat er een hectare grond bij zat. Maar er waren meer gegadigden, onder wie twee boeren, Koster en Snoeck. Die wilden de grond bij hun land trekken. Op de dag voor de inschrijving hadden we ons bedrag bepaald op 5200 gulden. Maar op het laatste moment zei ik nog tegen mijn man dat dat wel een erg rond bedrag was. Dus maakten we er 5210 gulden van. Laat dat stomme tientje nou net de doorslag geven, we waren de hoogste inschrijver. Dat werd ons bepaald niet in dank afgenomen. Het was zelfs zo dat we burgemeester en wethouders op bezoek kregen. Die kwamen ons vertellen dat het toch eigenlijk maar niets was voor zo'n eenvoudig arbeidersgezin. We konden het wel huren. Dan zaten we er ook niet aan vast, vonden ze. Nou, ik was van al die praatjes niet zo erg onder de indruk. We waren de hoogste bieders en hadden recht op het gebouw. Daar hebben we aan vast gehouden, toen moesten ze wel.
Maar het was toch wel een opgave. Ieder jaar moesten rente en aflossing er zijn. De ene keer ging dat makkelijker dan de andere. Want het was dan wel een prima degelijk gebouw met een enorm zware voeting, het vroeg toch onderhoud. De goten waren het eerst aan de beurt. Maar we hebben het altijd gered. Ik kan wel zeggen dat we er 34 jaar gelukkig gewoond hebben."
Uit artikel door Willem de Niet, Noordhollands Dagblad 10 augustus 1991.
|
|
|
 |
 |
De stationschef op het dak van zijn woning....
Foto: verzameling D. Egtberts. |
In de woning is nog een deel van het originele interieur bewaard gebleven, zoals het ooit door het gezin van de stationschef gebruikt werd. |
De stoomtram met Ezeltjeslok (latere NS 6700-serie) is bij het station gestopt om passagiers te laten in- en uitstappen.
Foto: verzameling D. Egtberts.
Ingezonden stuk in een krant van november 1899, waarin de grote behoefte een een spoorverbinding in Schellinkhout kenbaar wordt gemaakt.
Bron: verzameling D. Egtberts.
Uiteindelijk kwam er pas in 1913 een spoorverbinding, zelfs een vereniging van fruitkwekers die hun produkten gezamelijk per trein naar de veiling in Amsterdam lieten vervoeren. Het fruit kon zoals hieronder getoond (1924) per handwagen op het station worden aangeleverd, maar ook per schuit aan de speciaal daarvoor aangelegde loswal naast het emplacement. Voor een uitgebreid artikel over het fruitvervoer, kijk op Geschiedenis Schellinkhout.
Foto: Persfotobureau 'Hollandia', Alkmaar, 30 december 1924 rond 9:30 uur. Links in de wagon staat stationschef Kos, verder zijn diverse bestuursleden van de Vereeniging voor Fruitvervoer per Spoor te zien.
Hoe de aanvoer van bushels met fruit per schuit eruit gezien kan hebben, toont deze foto uit 1903 van de bessenmarkt in Bangert (Zwaag). Veel fruit uit Schellinkhout werd hier verhandeld voordat de tram het vervoer naar Amsterdam mogelijk maakte. Vanaf 1909 was in Zwaag de veiling Bangert & Omstreken gevestigd.
De heer J. Boot (geb. 1904), voorheen wethouder van Schellinkhout en fruitkweker, reisde in zijn jonge jaren met de stoomtram naar de Rijks Tuinbouw School in Hoorn. "Nee, fietsen deden we in die tijd niet. De wegen waren er ook niet naar, het waren toen nog grind- en basaltwegen. Die veroorzaakten nogal wat lekke banden. Nee, als jongens gingen we met de stoomtram naar school."
In de jaren waarin Boot gebruik maakte van de stoomtram reed deze, zomer en winter, bijzonder regelmatig. "Ik kan me tenminste geen spannende dingen herinneren. Ook in de winter, bij vorst en sneeuwval werden we altijd keurig in Hoorn afgeleverd. We zijn bij mijn weten nooit ingesneeuwd ofzo. Nee, het was een goede en regelmatige verbinding. De trein reed de hele dag door."
Bessentijd
Ook na zijn schooltijd kwam Boot nog regelmatig op het station. "Mijn vader was ook fruitkweker. Als het bessentijd was, gingen we met de schuit, via de vaarsloot die toen nog langs de Dorpsweg lag, naar het station. Daar was een speciale loswal. Je zette de bessen dan eerst op de wal en later in de goederenwagons die op een zijspoor stonden. Er werden in die tijd nog veel vroege aardappelen verbouwd. Ook die werden met de trein vervoerd. Via Hoorn gingen de spullen dan naar Amsterdam. Voor het vee was er een speciaal perron, dat was wat hoogte betreft aangepast."
Boot herinnert zich ook nog dat de dienst uiteindelijk werd opgeheven. "De opkomst van de vrachtwagens zorgde daarvoor. Dat was natuurlijk een stuk makkelijker. Die kwamen aan huis en reden in een keer door naar Amsterdam en andere plaatsen in het land."
Uit artikel door Willem de Niet, Noordhollands Dagblad 10 augustus 1991.
|
Zie de website Geschiedenis Schellinkhout voor foto's van wat er na de opheffing van de tramlijn met de trambaan in Schellinkhout gebeurde.
Voorbij het station kruiste de lijn de Dorpsweg van Schellinkhout, op de overweg zijn eens een voerman en zijn paard door de stoomtram doodgereden.
Toch werden bij de spoorwegovergang geen speciale maatregelen genomen. Spoorbomen waren er niet en er stapte ook niet, zoals bij kruisingen van drukkere wegen op andere lijnen wel gebeurde, iemand uit om met een rode vlag het verkeer te waarschuwen. Dat vond men hier niet nodig, het werd voldoende geacht dat de locomotief was voorzien van een bel die bij nadering van een weg werd geluid.
Aan de oostzijde van de weg bevinden zich nog de brughoofden waarover de trams de wegsloot passeerden.
Foto's van augustus 2007.
Recent is op de brughoofden een betondek geplaatst als toegang tot het weiland.
Foto's: Erik Baas, 29 maart 2014.
En voorbij de brug doorkruisde de tramlijn de Schellinkhouter Polder richting De Wijmers.
|
